Zdjęcie nr 2 przedstawia wygląd roślin wczesną wiosną, gdy rośliny budzą się do życia po zimie.
Wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych, najlepiej osłoniętych od wiatru. Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych, przepuszczalnych, próchnicznych o kwaśnym pH, w granicach 4-5,5, ma tam bowiem najlepsze warunki do bujnego wzrostu i obfitego kwitnienia. Jeśli gleba w ogrodzie nie spełnia tych warunków, należy wykopać dosyć płytki 20-30 cm, szeroki dół, a wykopane podłoże wymieszać z kwaśnym torfem oraz przekompostowaną korą sosnową. System korzeniowy azalii jest płytki i składa się z bardzo dużej ilości drobnych korzeni, dlatego rośliny nie potrzebują głębokich, lecz szerokich dołów. Po posadzeniu krzewów powierzchnię gleby dobrze jest wyściółkować korą sosnową. Ściółkowanie ogranicza parowanie wody z gleby, ogranicza zachwaszczenie, zabezpiecza system korzeniowy przed przemarzaniem, zwiększa zawartość substancji organicznej w glebie i powoduje jej zakwaszenie.
Przycinanie azalii jest stosunkowo proste. Należy to robić tylko wtedy, gdy krzewy nadmiernie się rozrosną lub gdy gałęzie porażone są przez choroby albo po prostu uschły. Cięcie azalii najlepiej przeprowadzić wczesną wiosną, wycinając gałęzie u nasady ostrym sekatorem. Aby pięknie się rozkrzewiały i nie rosły do góry, raz na dwa lata można zastosować prosty zabieg: na przełomie marca i kwietnia wyciąć część pąków pojawiających się na pędach wierzchołkowych.
Zazwyczaj nawożenie roślin rozpoczynamy w kwietniu, zaś kończymy w połowie lipca. W tym okresie stosuje się nawozy azotowe, które wspomagają rozwój masy zielonej azalii. W późniejszym okresie, od sierpnia do września, można podać nawozy jesienne, ubogie w azot lub niezawierające go wcale, bogate za to w inne składniki. Dzięki temu roślina nie będzie już pobudzana do wzrostu i dobrze przygotuje się do zimy. Do nawożenia azalii warto wybierać specjalne nawozy do rododendronów (azalii), zawierające wszystkie potrzebne makro- i mikroelementy dobrane w odpowiednich proporcjach.